świat

Wysłany: Wto 22:50, 24 Mar 2009

Temat na pytania co do świata. Dyskusja ma na celu rozjaśnienie wszystkich wątpliwości, ale także uzupełnianie wizji. żadne pytanie co do świata gry nie jest głupie, można pytać zarówno o taktykę piechoty przy obleganiu fortec, czy zasadę działania napędów skokowych, jak i cenę biletu do kina na byzantium secundus czy też aktualną modę panującą wśród dekadosów. Kolejne ważne pytania których oczekuję dotyczą postaci. W stylu, Co moja postać właściwie może, czy ma jakieś kontakty tu czy tam itd... Jest to również miejsce na zgłaszanie pod dyskusję wszystkich własnych waszych pomysłów, motywów które chcieli byście żeby przewinęły się w grze.

( ta inicjatywa również jest efektem niedzielnej sesji na której okazało się ze były problemy (przyznaję ze głównie z mojej strony ) z wizją podróży kosmicznych co już dawno powinniśmy mieć za sobą. )

(nie oznacza to że mam zamiar robić za jaśnieoświeconego Liczę na to że przynajmniej cześć problemów z logicznością świata rozwiążemy w drodze dyskusji. Choć pozostawiam sobie ostateczne słowo to nie obawiam się krytyki moich pomysłów, również tych już zaprezentowanych )

Uwaga
gracze - znajdują się w barze, otoczeni przez "szturmowców"

Myslą sobie - doskonała pozycja obronna, a to tylko szturmowcy, nic nam nie zrobią

ale niestety;
dookoła dosyć gęsta zabudowa, gracz się wychyla - zdejmuje go snajper. Nikt się nie wychyla? "szturmowcy" podchodzą i wrzucają akustyka ( granat akustyczny ) przez okno. I wygarniają oszołomione postacie

Innymi słowy - myślcie do cholery bo od następnej sesji przestaję traktować "szturmowców" jako miecho armatnie. Będą was oskrzydlać, będą mieli snajperów i granaty. I będą ich używać.

Można komentować

Podróże kosmiczne.
Wewnątrzukładowe.
Wizja podróży kosmicznych na naszych sesjach na tyle się już oddaliła od podręcznikowej że odczuwam potrzebę uporządkowania sprawy.
Każdy statek może mieć zainstalowany jeden z czterech typów silników. Powolne ( ciąg 2 ), standardowe ( 4 ), szybkie ( 6 ) i bardzo szybkie ( ciąg 8 ). Wartość ciągu określa o ile tysięcy kilometrów na turę statek jest w stanie przyśpieszyć lub zwolnić w swojej kolejce ( przyjmujemy że jedna tura trwa około 10 minut ). Pełną wartość wyciąga tylko pojazd lecący prostym kursem. Statek wykonujący skomplikowane manewry ( na przykład uniki, albo co parę chwil obracający się wokół którejś ze swych osi aby oddać ognia z innej broni ) osiąga tylko połowę tego przyśpieszenia, albo i wcale nie przyśpiesza.
Im pojazd kosmiczny szybciej się porusza tym większe obrażenia wynikają z wszelkich potencjalnych zagrożeń ( czy to trafienie z działa energetycznego czy też uderzenie mikrometeorytu )

Kiedy statek osiągnie wreszcie prędkość 100 tysięcy kilometrów na rundę ( czyi około 600 tysięcy kilometrów na godzinę ) i znajdzie się w takiej odległości od planety aby jej pole grawitacyjne przestało wpływać na rdzeń podprzestrzeni ( zazwyczaj około miliona kilometrów ) może otworzyć tunel grawitacyjny ( ze względu na przyciąganie gwiazdy nie dłuższy niż 20 milionów kilometrów ) i dokonać mikroskoku wewnątrz układu. W taki sposób statki i okręty poruszają się po krótkich, wewnątrzukładowych trasach.
Przejście przez tunel grawitacyjny zawsze oznacza wytracenie prędkości (utrata 100 tysięcy km/t ). Jeśli jakiś statek spróbuje dokonać skoku nie mając tej prędkości grozi mu pozostanie w tunelu w momencie zniknięcia tegoż. Mimo wielu debat uczonych nie udało się ustalić co się dzieje z takim pojazdem i jego załogą. Dla zewnętrznego obserwatora skok jest natychmiastowy, dla samej załogi również, jednak często zegary pokładowe wskazują minięcie kilku - kilkunastu minut pomiędzy wejściem do tunelu a wyjściem. Żywi uczestnicy skoku nigdy nie są świadomi tego czasu.

Podróże kosmiczne
międzyukładowe
Kiedy kosmolot wykonując serię mikroskoków dostanie się poza zasięg bezpośredniego oddziaływania grawitacyjnego danej gwiazdy ( czyli oddali się od niej o około 6000 milionów kilometrów dla gwiazdy o wielkości podobnej do ziemskiej ) Co trwa zazwyczaj około 15 dni ( Dla pojazdu o standardowej prędkości ) Może wykonać daleki skok. Aby wykonać daleki skok trzeba mieć sprawny rdzeń podprzestrzeni oraz znaleźć falę grawitacyjną, bez niej nie da się otworzyć tunelu mającego kilkanaście lat świetlnych długości.

Fale grawitacyjne to dosyć tajemnicze zjawiska, prawdopodobnie naturalne. Łączą poszczególne studnie grawitacyjne ( najczęściej gwiazdy ) w sieć na zasadzie której do dziś nie zdołano zrozumieć. Nie jest to na pewno podobieństwo łączonych punktów ponieważ łączą one gwiazdy zupełnie do siebie nieprzystajace ani pod względem wielkości, ani typu emitowanego promieniowania. Niektórzy uczeni sugerują wręcz ze te ścieżki nie mają nic wspólnego z grawitacją a z jakąś nieznaną i niewykrywalną dla naszych urządzeń formą... czego? tego sami nie są w stanie powiedzieć. Każdy układ gwiezdny połączony jest kilkunastoma falami grawitacyjnymi ale ich odnalezienie nie jest ani proste ani tanie. Pierwszą odkryto przypadkiem, kiedy w 24 stuleciu na orbicie Plutona odkryto starożytny rdzeń podprzestrzeni. Takich rdzeni znaleziono kilkanaście w całych znanych światach, powszechnie uznaje się je za pozostałość po Annunaki. Choć udało się je skopiować i ludzie są w stanie tworzyć nowe rdzenie to wciąż jest to technologia tajemnicza a wśród kosmicznych podróżników słychać czasami plotki o zdumiewajacych możliwościach prawdziwych rdzeni.

Jak zwykle oczekuję pytań i komentarzy

[link widoczny dla zalogowanych]

interesująca stronka którą dopiero co odkryłem. Jeszcze nie jestem pewien na ile opisane światy zgadzają się z naszą wizją ale powinny. A jeśli nie to zawsze jest to pole do dyskusji.